Farklı renklerin, apayrı kültürlerin ortak paydası; TÜRKÇE...

Ülkemizde bu yıl 9. düzenlenen,Türkçe olimpiyatları'nın 29 haziran istanbul kapanış gösterisine gitme fırsatı buldum....

Önceki yıllarında hep televizyondan kısa kesitler halinde izleyebilmiş ve kendi adıma; 
Türk olmanın vrdiği gurur ile birlikte; Türkçe konuşan, Türkçe şarkılar söyleyip, kültürümüze ait yerel halk oyunlarımızdan oynayan,  birçok milletten, farklı desenden çocuğu izliyor olmanın müthiş sevincini, sonsuz  kıvancını hissettiriyordu bana...

Bu defa farklıydı ve canlı olarak tanık olabilecektim bu coşkuya..

Baştan sona hep kıvanç dolu gözyaşlarım akmaya hazır bekleseler de;
özellikle- şimdilerde televizyon ekranlarında,  hayatı bambaşka ve ne yazık ki çirkin bir şekilde yansıtılmaya çalışılan Kanuni Sultan Süleyman'ımızı, şaheseri Süleymaniye Camii'ni ; Bosna'lı bir arkadaşımızın kum sanatıyla resmetmesi, gözyaşlarımın artık sağanak şeklinde akmasına sebep oldu.....
O anki duygularımı kelimelerle ifade edebilmek mümkün değil...
Karşımdaki kardeşime baktığımda; bambaşka bir kültür, bambaşka bir tarih.. Fakat bizim geçmişimize o kadar hakim, o kadar duygu yüklü ki;  izledikçe onunla aynı duygulara kapılıp coşmamak mümkün değildi.....

Sonra; bizim Yahya Kemal'imizi, bizim Mehmet Akif'imizi bize hatırlatan, 
 şiirlerinde yüklü duyguyu/coşkuyu olduğu gibi izleyicilere yansıtabilen  kardeşimizlerimize de hayran olduğumu belirtmeden geçemeyeceğim...

Bizlerin arabeskini, türk sanat musikisini çok güzel yorumlayan kardeşlerimiz muhteşem ötesiydiler...
Ülkemizin temsil edileceği eurovision'da, kendi sanatçılarımızın çoğu; dünyaya Türk kültürümüzü yansıtmak, etnik öğelerle Türkiye'yi anlatmak yerine,  farklı dilde şarkılar söyleme yarışı ederlerken;
farklı farklı memleketlerden çocukların;  bizim unutulmayan şarkılarımızı, şiirlerimizi seslendirmesi beni çok onurlandırdı ve ileriye dönük çokça da umutlandırdı....
Belki bundan yirmi yıl sonra, farklı ülkelere iş toplantılarına giden çocuklarımız; Türkçe konuşarak anlaşılabilecek...
Son olarak hafızama kazınan ve beni coştukça coşturan; Gana'lı arkadadaşlarımızın, Trabzon yöresinden horon gösterileriydi ki; oyunlarının birçok bölümünde ve bitiminde ayakta dakikalarca alkışlandılar...
yine bambaşka kültürde yetişen bu arkadaşlarımız;  oyuna öyle bir ruhlarını taşımışlardı ki;  ten renkleri farklı olmasa, kesinlikle Karadenizli olduklarını düşünürdüm....

 Ülkelerinden kilometrelerce uzağa bizler için gelen; türkçemizi, kültürümüzü öğrenen arkadaşlarımıza, onların ailelerine, öğretmenlerine ve bu etkinlikte emeği geçen herkese sonsuz teşekkürler.....